Kitap Tanıtımı : "Hergün Biraz Daha Yakın" isimli kitabı Melek BAR ELMAS tanıttı.
(22 Eylül 2006)
 

Adı               : Her Gün Biraz Daha Yakın

Yazar          : Irvın Yalom
Yayınevi     : Kabalcı Yayınevi 
                       www.kabalci.com.tr

                       www.yalom.com

 
Niçin Okuyasınız ?

Terapi sürecini merak ediyorsanız ya da benim gibi Irvın Yalom’un sadık bir okuyucusuysanız kitabı okumalısınız. 
Kitabın bir diğer özelliği ise Irvın Yalom’un ilk kitabı olması. Diğer kitaplarını okuduğunuzda bireysel gelişimi ve aldığı yol karşısında etkilenmemek elde değil. 

Eğer Psikiyatri Profesörü Irvın Yalom’dan ilk kez bir kitap okuyacaksanız, benim önerim “Divan” ya da “Nietzche Ağladığında” olurdu.

Kitaba Dair…

Yaklaşık iki yıl süren terapinin, görüşme sonrası notlarından derlenen kitap, zaman zaman okuyucuyu sıkıyor. Burada çeviride mi bir sorun var, yoksa sürecin kendisi karmaşık olduğu için mi bu duygu oluşuyor ? Anlayamadım. Kitabı okurken zaman zaman sonsuz döngüye girdiğimi hissettim. Buna rağmen hastanın iyileşme göstermesi, aklın ve bedenin iyileşme yeteneğinin şaşırtıcı tarafıydı. 

Tüm iş hayatım, insan beyninin kötü bir taklidi olan bilgisayarlara bir şeyler yaptırmaya çalışarak geçti. Bu durum, ister istemez sistemin aslına olan ilgimi artırdı. Bir de ikinci mesleğim olan öğretmenlik eklenince, psikoloji ciddi bir hobi alanım olarak gelişti. Bu alana ilgi duyan hemen herkesin bildiği Prof. Dr. Irvın Yalom benim de okumaktan keyif aldığım yazar bilim adamlarından…

Kitapta Beni Etkileyen Satırlar…

“Hastalar acılarını azaltmak için terapi arayışına girerler; acıdaki bu rahatlama (ve sıklıkla buna eşlik eden kişilik değişikliği) birincil kazancı –psikoterapinin varolma nedeni- oluşturur. Ancak hastanın terapide bulunma sürecinden bazı güçlü hazlar alması da nadir değildir; hiç bitmeyen sonu gelmeyen derdin, her düşüncesine verilen büyük dikkatin, her şeyi bilen, koruyucu terapistin güven veren varlığının, önemli bir karar vermenin gerekmediği geçici olarak canlılığın kaybedildiği durumun tadını çıkarabilir. Bazen ikincil kazançlar o kadar büyük bir hale gelebilir ki terapide kalma arzusunun iyileşme arzusunun önüne geçmesi sıklıkla görülür.” (Sayfa:284-285) 
….. 

“… hasta er ya da geç kendi kendine sorar, “Bununla tatmin oluyor muyum ? Bu şekilde devam etmeyi istiyor muyum ?”  Sonunda her terapi biçimindeki her yol bu karar noktasına açılır, hasta ve terapist burada değişiklik sürecinin enerji sağlayan özünün gelişini beklemelidir: Bu öz İstenç’dir.” (Sayfa: 287)